Dzielnie staramy się osuszać
pełne żalu, bólu, goryczy i łez
nasze dwa życia.
Z mozołem układamy na nowo
świat marzeń, szarości i niewiadomych.
Nasze dwie drogi.
Któregoś dnia, może wieczorem,
którejś nocy arytmią zabiły
nasze dwa serca.
Najtrudniej mi przyswoić
nową gramatykę tych dni.
Że "nasze" się deklinuje
na "moje" i "twoje".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz